Gdańsk
12 maja – dzień szczególnej pamięci o Ponarach
Światło prawdy znad ponarskich dołów
” Panno Święta! Co Jasnej bronisz Częstochowy i w Ostrej świecisz Bramie w mroku zakłamania, podnieś wysoko światło prawdy i odwagi znad tych ponarskich dołów blaskiem zmartwychwstania! ” – napisał Kazimierz Węgrzyn, niezwykły poeta z Kubalonki, wzruszający nas nieustannie swoją wrażliwością na narodowe martyrologium.
Dziś, 12 maja, wspominamy Marszałka Józefa Piłsudskiego w 77. rocznicę śmierci i generała Władysława Andersa w 42. rocznicę śmierci. Niestety, zapominamy często, że to także Dzień Ponarski. Dzień szczególnej pamięci o Polakach i Żydach, obywatelach RP, zamęczonych na Ponarskiej Golgocie – w podwileńskim lesie ponarskim, który ludzie upatrzyli sobie dawno temu na miejsce wypoczynku na łonie natury; miejscu, o którym pisał Adam Mickiewicz.
Za sprawą Niemców i ich litewskich kolaborantów nazwa tego „sielskiego i anielskiego”, podwileńskiego wczasowiska stała się w czasie niemieckiej okupacji Wileńszczyzny (1941-1945) synonimem zbrodni. „Różaniec dni się toczy, tęsknocie nie ma miary, a każdy ranek mroczy tragiczny cień: Ponary” – wydrapała na ścianie więziennej celi Stenia Smoterowa „Zośka” – więźniarka wileńskich Łukiszek, skąd odchodziły transporty śmierci do Ponar.
Read more about 12 maja – dzień szczególnej pamięci o Ponarach …
Wspomnienia o Helenie Pasierbskiej cd.
12 marca 2010 w Gdańsku odeszła do Pana, wilnianka pani Helena Pasierbska-Wojtowicz z d. Stempkowska, prezes Stowarzyszenia Rodzina Ponarska, publicysta i dziennikarz (członek SDP), żołnierz AK – pseudonim „Nawoja”, więzień Łukiszek w Wilnie. W Wilnie ukończyła gimnazjum Benedyktynek, harcerka, w czasie II wojny światowej łączniczka ZWZ, sanitariuszka w Powstaniu Wileńskim 1944 roku w akcji „Ostra Brama”znana autorka kilku wydań książki Wileńskie Ponary poświęconej zbrodni ludobójstwa dokonywanej na Polakach i polskich Żydach w Ponarach k. Wilna, zbrodni przemilczanej i dotychczas nierozliczonej. Napisała także książki dotyczące innych bolesnych wydarzeń jak np Wileńskie Łukiszki na tle wydarzeń lat wojny 1939-1944. Pisała o zbrodniach w siedzibie gestapo na Ofiarnej w Wilnie, o zbrodni litewskich policjantów na Polakach w Glinciszkach, o zbrodniach litewskiej policji politycznej Sauguma i o zbrodniach sowieckich np. w obozie w Proweniszkach. Odznaczona m.in. Krzyżem Armii Krajowej w Londynie (1975), złotym Medalem Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej (1993) medalem Polonia Mater Nostra Est (2004).