Nasz Dziennik, 2010-05-16
Kiedy pod koniec czerwca 1941 r. Sowieci uciekali w popłochu z okupowanego Wilna, polska ludność miasta odetchnęła z ulgą. Planowana na następne dni wielka deportacja wilnian na Sybir nie doszła już do skutku.
Niestety, już w lipcu 1941 r. nastały nie mniej okrutne niemieckie „porządki”. Zaczęła się eksterminacja obywateli polskich – Żydów i Polaków żydowskiego pochodzenia. Niemcy „dojrzewali” właśnie do „ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej”, co nastąpiło niebawem po złowrogiej konferencji w Berlinie – Wannsee 20 stycznia 1942 roku. Niemiecki oberzbrodniarz Reinhard Heydrich został upoważniony do poczynienia „wszelkich niezbędnych przygotowań do globalnego rozwiązania kwestii żydowskiej na europejskim obszarze wpływów niemieckich”.
Read more about Kto przechowa pamięć o zbrodni ponarskiej? …
Ponary to przed wojną malownicza miejscowość położona 10 km na południowy- zachód od centrum Wilna wśród porośniętych lasami wzgórz, obecnie dzielnica Wilna.
Piękno tych ziem wspomina Adam Mickiewicz, tu bywał również jako młody chłopiec Józef Piłsudski, tu młodzież akademicka w okresie dwudziestolecia międzywojennego spędzała majówki i szalała na nartach. W latach trzydziestych Ponary stały się znaną miejscowością letniskową dla mieszkańców Wilna. Sielanka skończyła się w 1940 r. po wkroczeniu wojsk sowieckich, które wybrały lasy ponarskie na budowę bazy paliw płynnych dla planowanego pobliskiego lotniska wojskowego.
